Ομιλία στο Πολεμικό Μουσείο

Συναδέλφισσες – Συνάδελφοι,

ονομάζομαι Βαλυράκης Αθανάσιος, είμαι 42 ετών και υπηρετώ στο Κέντρο Μηχανογράφησης. Ως απογευματινή εργασία, διδάσκω σε Δημόσια Ινστιτούτα Επαγγελματικής Κατάρτισης (Ι.Ε.Κ.).

1. Θα ξεκινήσω με μια διαπίστωση, ότι: Ο Έλληνας μισεί τους Δημόσιους Υπάλληλους, αλλά όνειρο ζωής είναι να γίνει ένας από αυτούς και με ένα ανέκδοτο που αναφέρει ότι: «Μια φορά ήταν δυο φίλοι που πεινάγανε. Ο ένας ήταν Μόνιμος Υπάλληλος· … κι ο άλλος πείναγε».

2. Λίγα απαραίτητα στατιστικά στοιχεία … που ελπίζω να μη σας κουράσουν:

Προσλήψεις, αποχωρήσεις

Προσλήψεις - εγκρίσεις Μ.Υ. (2005) 16

Αποχωρήσεις (απολύσεις, παραιτήσεις) Μ.Υ. (2005) 178

Προσλήψεις - εγκρίσεις Μ.Υ. (2006) 56

Αποχωρήσεις (απολύσεις, παραιτήσεις) Μ.Υ. (2006) 191

Προσλήψεις - εγκρίσεις Μ.Υ. (2007) 58

Αποχωρήσεις (απολύσεις, παραιτήσεις) Μ.Υ. (2007) 321

Κατανομή τακτικού προσωπικού κατά έτη υπηρεσίας

00 – 05 έτη υπηρεσίας 190

06 – 10 έτη υπηρεσίας 241

11 – 15 έτη υπηρεσίας 153

16 – 20 έτη υπηρεσίας 638

21 – 25 έτη υπηρεσίας 922

26 – 30 έτη υπηρεσίας 733

31 – 35 έτη υπηρεσίας 579

3. Το Πολιτικό Προσωπικό του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, βιώνει μια απίστευτη αντίθεση ανάμεσα στη δυνατότητα για μια καλύτερη ζωή των εργαζομένων του και στη πραγματικότητα της κατάστασής μας. Τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουμε καθημερινά στους χώρους εργασίας μας και οι ανάγκες που έχουμε γενικότερα, θα πρέπει να μας πείσουν ότι τα δικαιώματά μας είναι απόλυτα ρεαλιστικά και άμεσα να τα διεκδικήσουμε.

4. Ο συνδικαλισμός λοιπόν δεν είναι μόνο για να κάνει «κουβεντούλες» στους διάφορους διαδρόμους όπως κατηγορείται, αλλά με την ενίσχυση όλων μας, να αποκτήσει τη δύναμη που χρειάζεται για τον διεκδικητικό του χαρακτήρα. Αυτό θα επιτευχθεί με την ικανότητά του να διατηρεί τα κεκτημένα, να κινητοποιεί όλους μας, να είναι δυνατός στους κάθε μορφής αγώνες του και να διαφυλάττει την ενότητά μας, αποκρούοντας κάθε αντίληψη διάσπασης.

5. Η αποτελεσματικότητά του και μόνο θα φέρει νίκες, κατακτήσεις και χαρά στα πρόσωπά μας. Θα πρέπει να επανακτήσουμε και πάλι τη χαμένη μας κοινωνική συνδικαλιστική συνείδηση. Η καθολική άρνηση στην ολοένα συνεχιζόμενη και αυξανόμενη υποβάθμισή μας, θα πρέπει να εκφράζεται πλέον μαζικά και συντονισμένα, ως μόνιμη στάση στη διεκδίκηση λύσεων για τα προβλήματά μας.

6. Τα λόγια μας μπορεί να κρύβουν τις σκέψεις μας, οι πράξεις μας όμως τις φανερώνουν.

7. Ο Ευριπίδης μας συμβουλεύει ότι : « Η αλήθεια λέγεται με απλά λόγια ».

8. Αν όλα είναι προτεραιότητα, τότε ΤΙΠΟΤΑ δεν είναι προτεραιότητα. Να εντοπίσουμε αρχικά, τι δεν μπορεί να αλλάξει και μετά όλα τα άλλα.

9. Ας διδαχτούμε επιτέλους ότι: «Αν μου πεις κάτι θα το ξεχάσω. Αν μου διδάξεις κάτι θα το θυμάμαι. Αν μου αναθέσεις κάποια ευθύνη θα μάθω».

10. Δεν επιθυμώ τη σχέση πομπού – δέκτη, αλλά από τον κάθε εργαζόμενο του Υπουργείου μας το ρόλο του ενεργού συμμετέχοντα και από εμάς, να στηρίξουμε την αντικειμενική είδηση στο διάλογο, τη σωστή πληροφόρηση όλων σας, αλλά και την αναζήτηση της συνεργασίας, μεταξύ μας.

11. Έχει παρατηρηθεί ότι όταν και όπου υπάρχει καλή συνεργασία και συνεννόηση, εκεί υπάρχουν και καλύτερα αποτελέσματα. Γι’ αυτό το λόγο, οι αρχές εφαρμογής ενός προγράμματος θα πρέπει να κινούνται μέσα στις βασικές αρχές: ενεργείτε, συνεργάζεστε, επιμένετε.

12. Οι εργαζόμενοι αισθάνονται μόνοι και αβοήθητοι.

13. Δεν θα με δείτε ποτέ να χαϊδεύω αυτιά, αλλά με ειλικρίνεια και καλοπιστία θα προσπαθήσω να αντιμετωπίζω τα προβλήματα που μας απασχολούν.

14. Δεν είμαι ο άνθρωπος που θα εξαγνίσει το Συνδικαλιστικό κίνημα, αλλά εκείνος που θα προσπαθήσει να μετατρέψει το ΣΥΝΔΙΚΑ-ΛΗΣΤΗΣ σε ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΗΣ στην πραγματική του έννοια.

15. Στους καιρούς μας περισσεύει η υποκρισία, η υποκουλτούρα, η αλλοίωση και η ισοπέδωση. Στα προηγούμενα πρέπει να αντιταχθούμε, να ξεχάσουμε τα λάθη του παρελθόντος και να θεμελιώσουμε το μέλλον μας με τη δική μας συμπαράσταση και συμμετοχή, με όπλα την οξυδέρκεια και την ευθυκρισία.

16. Να έχουμε ευθύνη των πράξεων και των λόγων μας, γιατί η αοριστολογία ισούται με την ανευθυνότητα.

17. Γιατί σε κάθε αλλαγή Κυβέρνησης μεταθέτουν – τιμωρούν - εξαντλούν τους συναδέλφους μας, για δήθεν υπηρεσιακούς λόγους;

Τι νοσηρές καταστάσεις, γεμάτες από αναίτιες συμπεριφορές και ενέργειες, που έχουμε βιώσει οι περισσότεροι ! Τι βρώμικο παρελθόν …! Βροντοφωνάζουν και προσπαθούν χρόνια τώρα να μας πείσουν, ότι: «Η ιεραρχία είναι όπως το ράφι. Όσο πιο ψηλό, τόσο πιο άχρηστο». Από τη μεριά μου πάντως θα συμβούλευα όλες τις κυβερνήσεις, ότι «ο καλύτερος τρόπος για να κρατάς το λόγο σου, είναι να μην τον δίνεις». Αυτό που με παρηγορεί όμως, είναι ότι οι κακές κυβερνήσεις είναι όπως τα σύννεφα. Όταν εξαφανίζονται, κάνει υπέροχο καιρό.

18. Εμείς όμως με τα δημοκρατικά μας αισθήματα και τις ενέργειές μας, θα τα πετάξουμε όλα αυτά στο «χρονοντούλαπο» της Ιστορίας.

19. Αρχίζω να νομίζω, πως τώρα ξέρω τι θα πει ευτυχία. Τώρα μονάχα το καταλαβαίνω, γιατί το ζω το παμπάλαιο ρητό της χρηστομάθειας του Νίκου Καζαντζάκη: «Ευτυχία θα πει να κάνεις το χρέος σου, κι όσο πιο δύσκολο το χρέος, τόσο πιο μεγάλη η ευτυχία».

20. Το Υπουργείο μας είναι «Άμυνας», αλλά το Σωματείο μας θα πρέπει να είναι «Διεκδίκησης».

21. Ο συνδικαλισμός χρειάζεται ανθρώπους με όραμα, που έχουν ενστερνιστεί την αναγκαιότητα αλλαγών σύμφωνα με τη εποχή μας, που προτιμούν τη δράση, που προσβλέπουν στην καλύτερη αποτελεσματικότητα, που πραγματοποιούν τις υποσχέσεις τους, αλλά και που αποδέχονται τα λόγια του Δημοσθένη ότι : « κάθε λόγος που δεν συνοδεύεται και από έργα, αποδεικνύεται πράγμα μάταιο και άνευ περιεχομένου ».

22. Πιστεύοντας ότι με την παρουσία μου στο ψηφοδέλτιο του σωματείου μας, θα συμβάλω κι εγώ στην πραγματοποίηση των στόχων όλων μας, ζητώ την ψήφο εμπιστοσύνης αλλά και την υποστήριξή σας, στο πρόσωπό μου.

23. Συναδέλφισσες και συνάδελφοι, κλείνοντας, θέλω να σας απευθύνω τους «αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς» και να μην ξεχνάτε ότι:

ΕΜΕΙΣ ΘΕΛΟΥΜΕ,

ΕΣΕΙΣ ΕΠΙΛΕΓΕΤΕ,

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ